भाग्य रेखा -कविता

सगरमाथा भन्दा ठुला 

सपना त थिएनन मेरा

महासागर भन्दा गहिरा 

लक्ष्य त थिएनन मेरा ।

असफल बिनास गर्न

 हिडेको यात्री म

तर मेरा कर्महरुले कर्म गरे जति 

पाउने फल पनि दिएनन मेरा।।१

यि हातका सबै भाग्य रेखाहरु 

परदेशि घरको ति भांडाहरुमा छाप्पिसके ।

के खोज्छौ ज्वतिष अब मेरो हातमा

सबै रेखाहरु अन्धकारको कारागारमा राख्खिसके।।२

म अब 

चाहेर पनि फिर्ता 

लिन सक्दैन ति मेरा भाग्यरेखाहरु ।

किनकी!

म जतिसुकै बलवान भएपनी 

त्यो समयभन्दा ठुलो हुनै सक्दैन 

अनि म के गरु।।३

कालो रात र चर्को दिनमा 

पसिना पोखी पोखी 

के पायो र मेरा स्वाभिमानहरुले।

अब त 

तिम्ले मलाइ  जति सान्त्वना दिए पनि 

कोलाहल मात्र सुन्दछ यि मेरा कानहरुले ।।४

शरीरको जोस त सबै मारिसक्यो 

ति परदेशी कम्पनीका धुवाँहरुले ।

मुखका बचन त सबै काटिसक्यो 

परदेशका मालिक भनौदाहरुले ।।५

त्यसैले मेरा भाग्यरेखाहरु 

त्यो परदेशको धुवाँसङ्ग उडि सके ।

अनि मेरा मिठा बचनका रेखाहरु 

ति परदेशी मालिकका गाडी सङ्गै गुडिसके ।।६

त्यसैले मलाइ माफ गर 

मेरो भाग्यरेखाहरु परदेशको तातो बाफमा पाकीसके ।

के खोज्छौ ज्वतिष अब मेरो हातमा 

सबै रेखाहरु अन्धकारको कारागारमा राख्खी सके।।

के खोज्छौ ज्वतिष अब! ७

• Categories
• #लेख रचना/कबिता