समाजकी भगवती

हेमराज उपाध्याय

आज म बालकन्या छु ,
मेरो गृहको मूल दिप हुँ,
समाजका कलिला मुना
सेतो कागजको टुक्रा हुँ ।

आज पल्लाघरे बजेको श्राद्धे रे ,
मलाई श्रद्धा गरी पाउ ढोगी
आज त्यहाँ भगवती हुँ रे ।
मेरि आमा पल्लाघरे काकी काखमा राखी

कपाल सुम्सुम्याई शृङ्गारी
पुतली झै आहा ! छोरी !
आमाबुबाले पाठ सिकाउनु भएको ,
खानदानको र समाजको इज्जत
चित्रविचित्रले बाल्यकाल ढल्क्यो।

परिवारबाट टाढा बिरानो शहरमा,
सपनाको शृङ्गार मेरो लक्ष्य थियो ,
अनेकौं प्रकारका अनौठा मान्छेहरु
यहाँ , रहनसहन , भेषभूषा कताकता ।

कताकता हराई बिचार घुमाई,
सक्छु कि सक्दिन समायोजन हुन ,
आज म परसंस्कृती ग्रहण गरी ,
नयाँ दौंतरीको साथमा मनोरञ्जन ,
व्हिस्की  अनि बियरको घुड्की लगाई
उनको बस्त्र पहिरी आकाशमा उडेँ ।

यहाँ अमृत पिए जल हुने रहेछ ,
जल पिए पनि बिष हुने रहेछ,
बिष पिए झन् अमृत पो बन्ने रहेछ ,
यो दुनियाँले नेत्रले होइन उपनेत्रले देख्छ ।

• Categories
• #लेख रचना/कबिता