कविता: बृद्ध

(बाजेले नातिलाइ सम्बोधन गर्ने शब्द)

के सोध्छौ बा 

हजुरको तागत

का छ भनेर 

सकि न सकि 

यि कोमल हातले 

यो जगतका सब्बै 

पाषणहरु फुटाए ।

अनि मेरो तागत त! 

मैले ति पाषणहरुलाई नै दिई सके

बस त्यही खुशिको लागी 

जिन्दगी कुनै कल्पना होइन

जिन्दगी त एक वास्तविक्ता हो 

समय कुनै बाहाना होइन

समय त एक आखा अगाडी र पछाडीको भित्ता हो।

के सोध्छौ बा

हजुरको चेतना

का छ भनेर 

मेरो चेतना त 

त्यो बिगतको समयका 

परिस्थिति सङ्गै रहेका छन 

यो जिन्दगी काट्ने एक 

सहजै सरल आधार भएका छन।

जब त्यो समयको परिस्थिति 

टार्नको लागी यो चेतना

त्यही प्रयोग भैसक्यो 

बस त्यही

खुशिको लागी ।

यो बास्तबिकता जिन्दगी हो

यहाँ अर्को फुललाइ फक्राउन

एक फुल ओइलिनु पर्छ 

त्यस्तै अर्को जिवन उत्पादन गर्नको लागी 

आफ्नो जिवनको तागत रित्याउनु पर्छ।

के सोध्छौ बा

मेरो जस्तो हजुरको 

कपाल खोइ भनेर

मेरो काला केशहरु त 

सब्बै तिमिलाइ 

प्रदान गरिसके ।

बस त्यही 

खुशिको लागी 

यो शिरै झुक्नु भनेको हार्नु होइन

शिर त आदर सम्मान प्रदान गर्दा पनि त झुक्छ नि 

आशु झर्नु भनेको रुनु होइन 

आशु झर्न त सधै मन खुशी भए त पुग्छ नि 

के सोध्छौ बा

हजुरको जिन्दगीको जोस का छ भनेर  ?

मेरो जोसको रगत त तिमि हौ 

जहा तिम्ले जोसका थोपा 

उमाल्नु नै मेरो जोस हो 

त्यसैले मैले मेरो 

जिन्दगीको जोस 

तिम्लाइ दिइ सके 

बस त्यही 

खुशिको लागी 

 

सुन बा 

मैले जति गरेको छु 

त्यस्को परिणाम तिमि हौ 

तिम्रो हासो को कारण 

तिम्रो दुखको कारण 

सबै मै एक अहिलेको 

असक्त्त तिम्रो नजरको 

लुरे र तिम्रो जिन्दगीको 

बलवान अनि समयले 

खायको एक सौन्दर्यहिन 

बृद्धअबश्थाको तेरो बाजे हु ।

• Categories
• #लेख रचना/कबिता